11o Δημοτικό Σχολείο Χανίων

Μαθήματα πείρας, σιγουριάς και υπομονής απ’ τους μεγάλους, που… έφαγαν τη ζωή, με το κουτάλι. Μαθήματα ενθουσιασμού, ζωντάνιας και αυθορμητισμού απ’ τους μικρούς που βρίσκονται στα πρώτα χιλιόμετρα της ανηφόρας. Μαθήματα συνύπαρξης και αγάπης, μαθήματα ζωής και αλληλοκατανόησης και από τους μικρούς και από τους μεγάλους. Για τους παππούδες και τις γιαγιάδες του Δημοτικού Γηροκομείου Χανίων και τα παιδιά του σχολείου μας, ο λόγος. Σε ρόλο δασκάλου και μαθητή τόσο οι μεγάλοι, όσο και οι μικροί, στο πλαίσιο μιας σειράς δράσεων με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ηλικιωμένων…που κρατά καλά τα τελευταία χρόνια, συμμετέχοντας  στο πρόγραμμα της ‘’Ενεργής γήρανσης΄΄

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες στην έδρα και τα παιδιά στα θρανία. Η πρώτη ηλικία στην έδρα και η τρίτη ηλικία στα θρανία. Μικροί και μεγάλοι μαζί στην αυλή του σχολείου, σε χώρο του πολυτεχνείου και στους χώρους του γηροκομείου. Σ’ ένα όμορφο άθλημα – μάθημα, μάθημα – παιχνίδι, “δίνω και παίρνω – όσο δίνω, περισσότερο παίρνω” στο οποίο… “σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει”. Γύρω – γύρω όλοι και στη μέση η χαρά! Η χαρά να δίνεις…η χαρά να παίρνεις και να μοιράζεσαι πράγματα.. Η χαρά να χορεύει με την αγάπη πεντοζάλι!!

Σε αυτούς λοιπόν  τους ανθρώπους , τροφίμους και εργαζόμενους, τα τωρινά φιλαράκια μας, οφείλουμε ένα μεγάλο, εγκάρδιο ευχαριστώ. Ευχαριστούμε για τις στιγμές ευτυχίας που μας χάρισαν. Για το ήθος που μας διέπλασαν με τα λόγια και τις πολύτιμες συμβουλές τους. Για τις αξίες και την αξιοπρέπεια που μας δίδαξαν. Ευχαριστούμε για τις καταπληκτικές στιγμές που συνυπάρξαμε Που μας έμαθαν τι πραγματικά σημαίνει ανιδιοτελής αγάπη. Οι γιαγιάδες  και ο παππούδες μας αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας μας. Είναι εμείς, είναι ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώσαμε. Να τους έχουμε  πάντα λοιπόν στο μυαλό και την καρδιά μας, και να μην επιτρέψουμε να φύγουν ποτέ. Εκείνοι διαμόρφωσαν τις πιο γλυκές παιδικές μας αναμνήσεις, και έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε αυτό που γίναμε τελικά. . Μάθαμε μέσα από αυτό το πρόγραμμα να τους αγαπάμε λοιπόν τους παππούδες και γιαγιάδες μας και να μην τους ξεχνάμε, κι αν ακόμα βρίσκονται στη ζωή, μην παραλείπουμε να τους το δείχνουμε, γιατι μπορεί να έρθει η στιγμή που να είναι πια πολύ αργά. Ακόμη όμως κι αν δε βρίσκονται πλέον κοντά μας και έχουν χάσει τη μάχη με το χρόνο, εμείς δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ. Γιατί, όπως πολύ σωστά λένε, κάποιος πεθαίνει, μόνο όταν παύεις να τον θυμάσαι. Κι εμείς θα φυλάμε πάντα κλειδωμένες στην καρδιά μας τις αναμνήσεις και τις στιγμές που μας χάρισαν.

Δημοτικό Γηροκομείο Χανίων

Αθλητικές Υποδομές Πολυτεχνείου Κρήτης

Δήμος Χανίων

Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων

Σύλλογο Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Χανίων